Over ERIC VISSER

over Eric Visser (Le Jardinier)

Eric Visser “Eric Visser” (Rotterdam, 1 augustus 1943) is een Nederlands beeldend kunstenaar, dichter, schrijver en humanitair activist. Sinds de jaren 1960 is hij actief als kunstenaar en schrijver, eerst onder zijn eigen naam en later onder het pseudoniem ”’Le Jardinier”’. Zijn loopbaan omspant meerdere stijlperioden en kent een opvallende wending naar sociaal en spiritueel engagement. Hij is de oprichter van de internationale stichting ”Children Asking” en medeoprichter van de uitvoerende organisatie Atuação Global. Tevens auteur van meerdere literaire werken, waaronder de autobiografische roman ”De ontdekking van het paradijs”. 

Jeugd en Opleiding

Visser werd geboren als jongste kind in een Rotterdams gezin. Een ingrijpende gebeurtenis in zijn jeugd – het verlies van een buurmeisje aan de Holocaust – zou hem diepgaand beïnvloeden. Hij volgde onderwijs aan de Prinses Beatrixschool (PCO) en daarna de Keuchenius MULO. Op zestienjarige leeftijd trad hij kort toe tot de Koninklijke Marine, maar koos uiteindelijk voor de HBS in Rotterdam, waar hij via zijn leraar Nederlands zijn liefde voor poëzie en kunst ontdekte. In december 1961 vertrok hij naar Berlijn om aan een opleiding aan de HFBK (Hochschule für bildende Künste) te beginnen. Raakte in het ondergrondse studentenverzet tegen de bouw van de muur verzeild en begon in september 1962 aan het tweede jaar van de Avondacademie in Rotterdam. Ook dit academische schilderen boeide hem niet, dus verliet hij deze opleiding ook om uiteindelijk o.l.v. Thierry Veltman zijn onderwijsbevoegdheid ‘Beeldende Vakken’ te behalen aan de Pedagogische Academie Merwerode te Dordrecht.

Kunstenaarschap

Lyrisch-abstract (1970–1982)

In de jaren 1970 tot 1982 maakte Visser naam als lyrisch-abstract schilder en graficus. Hij exposeerde internationaal en experimenteerde met kleurenetsen en reliëfdrukken. Zijn werk uit deze periode bevindt zich onder meer in het Dordrechts Museum en Museum Boijmans Van Beuningen.

Hij begon zijn artistieke carrière in het door hem gestarte kunstenaarscollectief ‘Het Galgje’ in Henderik Ido Ambacht. In dit, aan Het Waaltje gelegen, project kwamen niet alleen een groep beeldende kunstenaars uit Rotterdam en omgeving samen, maar ook podium artiesten zoals Huub Scholten, Louis Kockelman en Luis Lemaire van kindertheater Wiedus in Rotterdam en muzikanten als Wim Spuit (gitaar), Peter Blanker (combo) en Dimitri van Toren (troubadour) met wie hij later bevriend raakte.  Via tentoonstellingen in het ‘Open Atelier-circuit’ en de gemeente musea van onder andere Maassluis, Schoonhoven, Gouda, Papendrecht en het Singer Museum in Laren e.a. bouwde hij aan een circuit van permanente vertegenwoordiging in: Galerie Aelbrecht – Rotterdam , Galerie Het Soephuis – Groningen en galerie Kokon – Tilburg.

Internationaal exposeerde hij zijn werken in galeries en musea in Denemarken, België, Engeland, Polen, en de Verenigde staten.

Recensies van deze tentoonstellingen zijn gepubliceerd in o.a. dagbladen als Het Rotterdams Nieuwsblad – Het Vrije Volk en andere. Ook in het kunsttijdschrift ‘Kunstbeeld’. 

https://hetvergezicht.org/wp-content/uploads/2025/08/Poeme-pour-un-ami.jpgEen belangrijk werk uit deze fase is de serie ‘Poème pour un ami’ (1981–1982) – Dordrechts Museum, een reeks van achttien bladvullende etsen die postuum werd opgedragen aan een vriend en simultaan werd geëxposeerd in vijf Nederlandse galerieën. Hiervan in het NOS-programma ‘Op Zicht’ (Theo Stokkink) een special uitgezonden.

bouwen aan een betere wereld

Figuratieve periode en pseudoniem ‘Le Jardinier’ (1983–2002)

Na een artistieke breuk vertrok Visser naar Parijs en ging daar schilderen onder de naam Le Jardinier. Zijn stijl verschoof van lyrisch-abstract naar het realisme van de kindertekening. ‘COBRA-avant la lettre’ noemde hij dit en in die periode werkte hij veel samen met de schilder/graficus Corneille. Deze leidde zijn eerste solotentoonstelling in galerie Troy in Rue Jacob (Rive Gauche) in. Toen hij in 1985  via de Parijse galerie ‘Jacquester’ (Tive Droite – Rambuteau) op de FIAC (Foire Internationale de l’Art Contemporain) werd tentoongesteld, was dat niet alleen de vervulling van een droom, maar tevens het einde van de ‘Moderne Kunst’.

Naast zijn hingen namelijk de enorme grijze schilderijen van Karel Appel die het thema ‘Lelijkheid’ tot esthetisch ideaal hadden gemaakt. Hij zette toen definitief de stap naar het impressionisme en uiteindelijk het fotorealisme.

In augustus 1987 keerde hij terug naar Nederland en opende kort daarna, onder de rook van de latere Markthal, de Stadsgalerie Eric Visser aan de Nieuwe Markt in Rotterdam.

In deze periode schilderde hij onder meer een gesponsord staatsieportret van Willem-Alexander & Máxima, het latere koningspaar, dat werd onthuld in 2001 in de Sint‑Lambertuskerk te Buren. Ook maakte hij een pendantportret van Máxima.

Vanaf 2001 werkte hij in Rotterdam aan het UNESCO-staatsie portret voor Kinderen in Moeilijke Omstandigheden, dat in april 2004 in de Hall Seguir van het UNESCO-gebouw in Parijs door de Directeur Generaal, dhr. Kōichirō Matsuura werd onthuld. 

Humanitaire Wending: Children Asking (2002–2024)

In 2002 gaf Visser zijn schildercarrière op en richtte hij de NGO Children Asking op, gericht op onderwijs voor kinderen in moeilijke omstandigheden. Hij woonde enige tijd onder straatkinderen in São Paulo om hun leefwereld te begrijpen. Onder zijn leiding groeide de organisatie uit tot een netwerk dat 14.000 kinderen in zeven landen bereikte.

In die periode zijn verschillende televisieprogramma’s aan hem gewijd. Onder andere de documentaire ‘De Kunst van het verliezen’ van Herman Haan van de E.O.

In 2024 droeg hij het voorzitterschap van de stichting over aan Rob Hondsmerk. (CEO van de Zwitserse ‘Grain of Wheat Foundation’.)

Literatuur en Publiek Werk

Visser bleef actief als schrijver, vooral via zijn ‘Berichten uit den vreemde’, die maatschappelijk bewustzijn moesten creëren. Zijn roman De ontdekking van het paradijs (2021), en de Braziliaanse vertaling A Descoberta do Paraíso (2023), combineren autobiografie, spiritualiteit en sociaal engagement.

Sinds 2024 wijdt hij zich opnieuw volledig aan het schrijven van fictie in het zogenaamde ‘factie’-genre. Twee romans zijn voltooid:

• Een oude man in Toscane – een allegorisch verhaal over de ‘tweede hemel’.
• De vermissing van de KL641 – een geo-politieke thriller met filosofische diepgang.

Erkenningen

• 1979 – Bronzen medaille van verdienste van de Belgische Vereniging van Beroepskunstenaars
• 2008 – Ridder in de Orde van Oranje-Nassau

Publicaties (selectie)

• De ontdekking van het paradijs (2021) – ISBN 978-90-8307-132-9
• A Descoberta do Paraíso (2023) – ISBN 978-65-87896-23-6

Persoonlijk

Visser woont in Zwijndrecht en blijft actief als schrijver en denker. Zijn levenspad illustreert een voortdurende balans tussen artistieke expressie, maatschappelijke verantwoordelijkheid en spirituele reflectie.

Eric Visser  / Le Jardinier

Nederlands beeldend kunstenaar, dichter, schrijver en humanitair activist