Eric Visser over het grote conflict dat zich in de wereld afspeelt: hoe blijf je verdraagzaam zonder dat je je identiteit verloochent?
De oprichter van stichting Children Asking, ziet dat er momenteel een groot conflict gaande is in de wereld. Dit conflict draait om de grote vraag: wie is de baas in deze wereld? Visser: ‘Enerzijds heb je de groep die zegt: “Ik ben de baas over mijn eigen leven en ik bepaal zelf wat ik wel en niet wil.” Anderzijds is er de zienswijze dat wij schepselen zijn van een hogere macht. Uit de verschillende opvattingen komen uiteenlopende principes voort.’
Visser ziet dat het kamp van het ‘maakbaarheidsdenken’ momenteel dominanter wordt. ‘Je proeft zelfs een houding van: ieder die in de weg staat om dit denken te realiseren, moet tot zwijgen gebracht worden. Als je bijvoorbeeld kiest voor een losse seksuele moraal en je wordt zwanger, dan mag er niemand zijn die je beperkt om het te laten weghalen.’ Hoewel dit denken gangbaar is in de huidige westerse samenleving, benadrukt Eric Visser dat dit ‘slechts’ een van de visies is. Verbonden aan dit maakbaarheidsdenken is ook de huidige genderagenda, of zelfs een type Covid-beleid dat elke vorm van ziekte wil uitsluiten.
Tegenover dit denken staat een andere visie, zegt Visser. ‘Dat is de visie dat wij schepselen zijn van een hogere macht. We zijn niet autonoom, maar onderdeel van een grote schepping.’
Eric Visser over het grote conflict dat zich in de wereld afspeelt: hoe blijf je verdraagzaam zonder dat je je identiteit verloochent?
De oprichter van stichting Children Asking, ziet dat er momenteel een groot conflict gaande is in de wereld. Dit conflict draait om de grote vraag: wie is de baas in deze wereld? Visser: ‘Enerzijds heb je de groep die zegt: “Ik ben de baas over mijn eigen leven en ik bepaal zelf wat ik wel en niet wil.” Anderzijds is er de zienswijze dat wij schepselen zijn van een hogere macht. Uit de verschillende opvattingen komen uiteenlopende principes voort.’
Niet blanco
Bij zijn werk voor stichting Children Asking, die onder andere in de sloppenwijken van Brazilië kinderen goed onderwijs aanbiedt, is Eric zich bewust van dit conflict. ‘Mensen kunnen zeggen: “Je moet een kind niet belasten met religieuze doctrines, want anders hersenspoel je het.” Dat is een gedachte die ik ten stelligste wil ontkennen. Je kunt een kind namelijk niet blanco opvoeden. Het is altijd een keuze tussen de twee bovengenoemde doctrines. Of je staat zelf centraal, of je bent bedoeld in de scheppingsorde van God. Als ik geen keuze maak, dringt zich de andere keuze aan de kinderen op. Als ik de kinderen geen normen en waarden bijbreng, dan doet internet dat wel.’ Visser duidt op het vele geweld, het occultisme en de porno waarmee we op internet worden geconfronteerd.
Zeven principes
Bij Children Asking werkt Visser aan de hand van de zeven Bijbelse principes – die terug te voeren zijn op Psalm 1:1. Daar staat: ‘Welzalig de man die wandelt op de weg van de Heer en Zijn geboden bedenkt bij dag en nacht. Hij zal bloeien als een boom, geplant aan waterstromen en geeft vrucht op zijn tijd.’
De zeven principes luiden volgens Eric als volgt:
- verbinding
- onafhankelijkheid
- karakter
- individualiteit
- zelfbeheersing
- rentmeesterschap
- zaaien en oogsten
Zij worden in alle vakken integraal aangeleerd.
‘Binnen onze filosofie is het zo dat een kind dat op deze manier opgroeit, wandelt op de weg van permanent levensgeluk. Dat is de kern van deze filosofie. We willen mensen stimuleren om hun huis te bouwen op de rots, zodat het ondanks welke tegenslag dan ook stabiel blijft.’
Verdraagzaam
Hoe ga je om met dit conflict in een tijd waarin de druk opgevoerd wordt? Visser: ‘De rooms-katholieken en de protestanten maakten in de zestiende eeuw onderling ruzie, maar onze vader des vaderlands, Willem van Oranje, predikte onderlinge verdraagzaamheid. Dat mis ik nu totaal bij de mensen van de inclusiegedachte. Verdraagzaamheid is dat je accepteert dat een ander het niet met je eens is.
Een kernwaarde van het christelijk geloof is dat wij geen oordeel uitspreken over mensen. In de Bijbel wordt geschreven over een vrouw die overspel pleegde en naar Jezus gebracht werd. Toen zei Jezus tegen de godsdienstige leiders: “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.” Daarna zei Hij tegen de vrouw: “Ik veroordeel u ook niet, ga heen en zondig niet meer.” Mensen kunnen dingen hebben gedaan die in jouw ogen verkeerd waren, maar veroordeel ze niet. Dat is moeilijk voor veel mensen.
Als mensen moeten we tot consensus komen en het probleem bij God neerleggen. Dat is naar mijn overtuiging de enige manier om goed met dit wereldwijde conflict om te gaan. Wij trainen de kinderen in die houding en om hun naaste te blijven zien als een schepsel van God.’
Een mooi voorbeeld voor Eric Visser is wijlen Anne van der Bijl, evangelist en oprichter van stichting Open Doors. Hij hield oprecht van moslims, zelfs van heel radicale moslims, en kwam bij hen over de vloer. Voor hem stond islam voor ‘I surely love all muslims’.
‘Mijn visie is liefde en verdraagzaamheid. We moeten stoppen met het benadrukken waarin we verschillen, omdat de wereld steeds meer uit elkaar getrokken wordt. Misschien is dit proces niet te keren, maar ik zal voor zover ik daar invloed op heb tot mijn laatste snik bezig zijn om mensen met liefde en verdraagzaamheid te benaderen , zonder dat ik mijn eigen christelijke principes opgeef.’ Als je het niet eens bent met de ander, maak hem dan niet voor van alles en nog wat uit. Laten we, in welk kamp je ook behoort, de onverdraagzaamheid oplossen.
“Vrije meningsuiting altijd voor blijven strijden”.
Door: Dick van den Bos
